Camperrit

Op 18 juli hebben we zoals beschreven onze kleine camper opgehaald bij het verhuur bedrijf. Na een tocht van ongeveer 3 uur kwamen we aan in de Blue Mountains. Vantevoren hadden we een gratis kampeer plek opgezocht en deze lag aan de rand van een gigantische vallei met watervallen: een prachtig uitzicht! Helaas was de zon aan het ondergaan bij aankomst en was het de volgende ochtend flink mistig dus helaas geen goede foto's.. 's Avonds hebben we in het dorpje dat dichtbij lag gegeten en raakten we aan de praat met een ouder stel dat regelmatig in de Blue Mountains kwam. Deze vertelden ons dat de zogenaamde "Three Sister" (drie gigantische rotsblokken die uitsteken midden in een vallei) ook 's avonds prachtig verlicht zijn. Hier zijn we na het eten even heen gereden om te kijken en wat foto's te schieten. Hierna zijn we op onze prachtige kampeerlocatie gaan slapen.

Na een frisse nacht miezerde het de volgende morgen en was het flink mistig. We hebben een wandeling gemaakt over een van de vele paden die een stuk de vallei in liep. Er lag her en der nog wat sneeuw en het was af en toe flink klimmen. Na de wandeling zijn we richting de kust gegaan. We zijn over de prachtige Great Pacific Road gereden waar het weer inmiddels STUKKEN beter was. Onderdeel van deze kustroute was onder andere de Sea Cliff Bridge. Wederom een heel mooi stukje Civiele Techniek met pijlers van bijna 70 meter hoog die in zee staan. Na de brug hadden we ook nog het Kiama Blowhole op de planning staan. Hier wordt water door een groot gat in de rotskust omhoog gestuwd door de deining van de zee. Af en toe werd het water tientallen meters omhoog gestuwd. Na dit bezoek zijn we verder naar het zuiden afgedaald richting Jervis Bay. Deze baai staat bekend om de parelwitte stranden (ze halen voor hollywood films onder andere hier het zand vandaan) en om de dolfijnen die er verblijven. In Australië mag je overal gratis kamperen tenzij er expliciet staat dat dit verboden is of het een privé terrein is. Bij Jervis Bay vonden we na een korte zoektocht een plekje op een meter van het water met uitzicht over de baai. We hebben de motor nog even laten draaien om de temperatuur in de camper wat aangenamer te maken en konden daarna aan het water een lekker gekoeld biertje drinken voor het slapen gaan.

De volgende ochtend hebben we ontbeten aan het water en werden we nog begroet door een gigantische pelikaan die voor onze neus zijn eigen ontbijt uit het water viste. We hebben de spullen ingepakt en zijn richting Canberra (de officiële hoofdstad van Australië) gereden. Onderweg hebben de afslag naar Pebbly beach gepakt. Dit strand ligt in een reservaat en staat bekend om de vele kangoeroes en mooie vogels die er zitten. De kangoeroes hebben we hier niet gezien maar wel de vogels. Een heel erg mooi strand en ook de weg er naar toe was prachtig. Op de doorgaande weg reden we door een uitgestrekte vlakte en de weg naar het strand was niets minder dan een tropisch regenwoud, een bizarre overgang. Uiteindelijk in Canberra hebben we capitol hill bezocht en een monument voor de (Australische) slachtoffers van de MH17 wat drie dagen ervoor was onthuld. Verder is Canberra een nogal saaie stad en totaal niet te vergelijken met Sydney. We hebben in Canberra dit keer een betaalde kampeerplaats opgezocht (weinig plekken die geen privé terrein zijn). Hier hebben we 's avonds gebarbequed met verrukkelijk Australisch vlees.

Op ochtend drie konden we weer eens douchen en toen we ons klaar aan het maken waren voor vertrek kwam onze "buurvrouw" naar ons toe. Deze vroeg of we nog lang onderweg zouden zijn met de camper en of we wat spullen van hen wilden hebben aangezien zij en haar man hierna een hotel in gingen. We kregen onder andere koffie, thee, zakken chips, crackers, sauzen, een splinternieuw deken, een splinternieuwe straalkachel en bijbehorend verlengsnoer. Eigenlijk was dit moment voor ons typerend voor de vriendelijkheid van alle Australiërs die we tot nu toe zijn toegenomen. Iedereen vraagt eerst hoe het met je gaat voordat ze ter zake komen, van ober tot douanebeambte aan toe. Na het uitchecken op de camping zijn we naar een uitkijkpunt in de buurt gereden en kwamen we ook nog een local tegen die ons complimenteerde met ons reisplan in Australië en ons nog wat kleine tips gaf. We vervolgden hierna onze weg naar wederom een kustplaats: Eden. Onderweg zijn we nog langs het Snowy Hydro Discovery center gereden. Dit is een tentoonstelling over een gigantisch civiel project wat bestaat uit o.a. 8 dammen, meerdere elektriciteitscentrals en 145km aan tunnels voor het transport van water. Dit is allemaal gebouwd omstreeks 1940 (!!) en levert op dit moment ongeveer 5% van alle benodigde stroom binnen Australië (en dat groen!). Na de tentoonstelling zijn we nog langs een kaasfabriek gereden en hierna kwamen we aan in Eden. Hier hebben we de camper in een smal zandpad achteruit gereden en stonden we met mooi uitzicht bovenaan een klif.

Na het ontbijt zijn we langs het Killer Whale museum gegaan in Eden. Dit vertaalt een verhaal over orca's die vroeger hielpen bij de jacht op walvissen in ruil voor de tong (het lekkerste stukje) van de walvis. In het begin een ongeloofwaardig verhaal maar het werd steeds geloofwaardiger. Hierna zijn we door gereden naar de Buchan Caves. Een grottenstelsel midden in een natuurgebied waar het stikte van de Kangoeroes. Na de rondleiding zijn we naar Lakes Entrance gereden. Hier mocht je op veel mooie plekken niet staan. We reden daarom een zandpad in dat richting het water moest leiden en wat bezaaid was met diepe kuilen. Bij een splitsing stond bij de linker twee paden een bord dat er niet gekampeerd mocht worden, bij de rechter stond dit niet. Hier zijn we ingereden en stonden we deze keer drie meter van het water.

Bij het tandenpoetsen de volgende ochtend werden we begroet door een local die zijn hond uit liet: "You got a great spot there mate, no one is gonna see you here!" Verder gaf hij ons de tip dat als we over het kleine bruggetje linksaf gingen, we gratis warm konden douchen. TOP! Na de warme douche zijn we richting Agnes Falls gereden. Deze mooie watervallen lagen vlakbij onze eindbestemming: Wilson's Promontory. Dit is een gigantisch schiereiland wat een nationaal park is en waar je vele Kangoeroes, Kookaburra's, Struisvogels, Koala's en andere diersoorten kunt vinden. Bij het oprijden van het eiland voelde het echt alsof we een film van Jurassic Park inreden. Één slingerende weg waar geen eind aan leek te komen en waar we niemand tegen kwamen. Helemaal aan het einde van deze weg lag één camping met 20 plekken waar je mocht staan.

Aangezien de receptie op dag van aankomst al dicht was betaalden we 's ochtends voor onze kampeerplek en kregen we wat wandelroutes aanbevolen. Hiervan hebben we er twee gedaan. Een daarvan heette de Wildlife walk. Hierbij liepen we tussen de vele kangoeroes door. Bij vertrek kwam er nog even eentje ons begroeten in de deuropening van de auto. Volledig gewend aan mensen, je kon hem zelfs aaien. Na een selfie met onze nieuwe vriend zijn we doorgereden naar Philip Island. Dit ligt heel erg dicht bij Melbourne waar we de volgende dag onze camper alweer in moesten leveren. Philip Island staat bekend om de beroemde Pinguin Parade en het GP circuit dat hier ligt. In Australië zijn de verkeersboetes extreem hoog: zo'n 250 dollar (=170 euro) voor enkele kilometers te hard is het minimum. Dit circuit biedt dus een mooie gelegenheid om eens wat harder te kunnen rijden. Bij aankomst op Philip Island zijn we eerst bij het circuit wezen kijken waar helaas geen race aan de gang was. Daarna zijn we richting het strand gereden om de Pinguin Parade te gaan bekijken. Hierbij worstelen er tientallen kleine pinguins (de kleinste die er zijn) door de branding om terug te keren naar hun nesten op het strand. Er zijn tribunes gemaakt en verhoogde looppaden waar de pinguins onderdoor lopen zodat je alles goed kunt zien. Het was heel leuk om deze beestjes van minder dan 2 meter afstand te kunnen zien in hun natuurlijke omgeving. Helaas was het die avond best koud en viel na een half uur de regen met bakken uit de lucht. Na een opwarmende maaltijd in een restaurant duurde onze zoektocht voor een slaapplek deze keer iets langer. Uiteindelijk stond we toch nog direct aan het strand waar de volgende ochtend de surfers aan alle kanten langs onze camper voorbij liepen.

Op onze laatste dag met de camper zijn we naar het koala reservaat gegaan. Hier zijn sommige voetpaden enkele meters verhoogd zodat je koala's in de bomen goed kunt zien in hun eigen omgeving. Ook die kan weer van de lijst af! Daarna zijn we nog naar een boerderij/landgoed gegaan wat voor sommige Australiërs nogal bijzonder is. Hier worden namelijk o.a. schapen geschoren en koeien gemolken. Voor ons dus niet veel nieuws, maar wel grappig om even bij deze oude boerderij geweest te zijn. 's Middags hebben we onze camper ingeleverd en zijn we naar ons een na laatste adresje gegaan waar we nog 6 dagen blijven voordat we doorreizen naar Jakarta. Tot nu toe was Australië echt een top ervaring en zeker een aanrader. Jammer dat het niet echt om de hoek ligt....

Sydney

Inmiddels zijn we gearriveerd in Melbourne. Aangezien we tijdens onze camperrit van 8 dagen weinig of geen internet hadden komt de update over Sydney nu.

Na een vlucht in een hagelnieuwe Boeing 787 dreamliner kwamen we aan in Sydney. Het was wel even wennen wat betreft de temperatuur. We zagen allemaal mensen om ons heen met lange broeken en truien, sommige hadden zelfs een muts op. Zo koud zal het toch niet zijn? Wij zaten nog steeds in korte broek, t-shirt en slippers. Maar het was dus wel koud en de zomerjas kon al snel uit de tas.

Met de uitgebreide routebeschrijving van onze host waren we snel goed op weg. Helaas waren we net 5 minuten te laat voor de boot maar nu konden we mooi een bakje koffie doen op een terrasje in de buurt. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht op de Harbour Bridge en het Operahouse. Ons verblijf zag er prima uit. Onze host was een extraverte gezellige jonge dame. Haar vader kwam oorspronkelijk uit Nederland. Haar moeder was wel Australisch maar was helemaal fan geworden van Sinterklaas wat leuke gesprekken opleverde.

Op de eerste dag zijn we over de Harbour Bridge gelopen. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht over Sydney. Deze brug is ergens rond 1930 gebouwd over een periode van 9 jaar en alle verbindingen bestaan uit klinknagels. Vervolgens zijn we naar het Operahouse gegaan en hier hebben we een rondleiding gekregen. In een zaal waren ze aan het repeteren voor een concert dus dat hebben we ook even meegenomen. Bovendien werd er wat verteld over hoe het Operahouse is gebouwd. Wat ons verbaasde was dat alle spanten van beton zijn. Bij het operahouse hebben we een biertje op het terras gedaan en zijn we naar een chique restaurant gegaan waar Maikel de beste biefstuk tot nu toe heeft gegeten en Bart de beste hamburger. Deze hamburger was overigens ook al meerdere uitgekozen tot beste hamburger van Sydney.

De volgende dag zijn we naar Sea Life Sydney geweest waar een grote diversiteit aan vis te zien is. Nemo en zijn andere visvriendjes hebben we ook gespot. Maar de stars van de show waren toch wel de zeekoeien DUGONG. Deze dieren worden met uitsterven bedreigd en in Sydney zijn er 2, van de in totaal 5 in "gevangenschap" verkerende. te zien. Deze beesten zijn eigenlijk de Panda's van de zee. Het zijn grote beesten van zo'n 500 kg, eten alleen maar zeegras en voortplanten doen ze ook zelden. Mooie beesten om te zien.

De dag erna was het tijd om Walvissen te kijken! Met een boot gingen we de zee op waar we begroet werden door een groep dolfijnen die rond de boot kwamen zwemmen. Na de dolfijnen was het wachten en turen naar de zee.. Als de walvissen boven komen spuiten ze een straal water zo'n 2-3 meter hoog de lucht in. Alleen op dat moment kan je zien waar ze zijn. Na een half uurtje zoeken had de bemanning een tweetal walvissen gespot. Om de paar minuten kwamen ze boven om adem te halen en doken ze weer onder. Met de boot konden we de walwissen heel dicht naderen en had je een geweldig zicht op deze grote beesten! Helaas was het de dagen ervoor een woeste zee geweest. Nu de zee dus weer kalm was gebruiken de walvissen deze periode om te slapen. De walvissen kwamen dus alleen boven om adem te halen en spectaculaire sprongen zaten er helaas niet in.

Op dag 4 zouden we een ritje gaan maken met een jetboot door de haven van Sydney. Maar de hele dag heeft het keihard geregend en besloten we binnen te blijven om alvast de route met de camper wat te gaan plannen. 's Avonds zijn we met onze host (zij had ons uitgenodigd hiervoor) naar de opname van een tv show gegaan. Dit was een soort voetbal international alleen ging het nu over Australian Rugby. Heel leuk om een keer bij geweest te zijn en om de Australische Bogins (boeren/rednecks) te zien en horen joelen in het publiek.

De volgende dag regende het weer en hebben we besloten om een bustour te nemen door Sydney. Tijdens de rit vertelde de chauffeur allerlei interessante dingen over Sydney. Met de bus gingen we naar een uitkijkpunt waarbij je het Operahouse en de Harbour Bridge goed kon zien. vervolgens zijn we naar Bondi Beach gereden. Hier worden ook de opnames gemaakt voor het Discovery programma Beachpatrol. Bondi Beach bestaat uit een klein stukje strand wat aan beide kanten weer overgaat in de rotsachtige kustlijn. Verder zijn we doorgereden naar "The Gap" Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de rotsachtige kustlijn van Australië.

Op de laatste dag was het alweer tijd om onze camper op te halen. Onze host heeft ons weg gebracht wat ons een hoop tijd en gezoek heeft bespaard.

En daar stond hij dan, onze camper! Super luxe, alles erop en eraan, voor ons allebei een King Size bed, elektrisch verstelbare bestuurderstoelen, climate control, cruise control, ijskast, toilet, douche, TV, surround sound.

Geintje, onze camper stond ernaast. Een Mitshubishi L300 busje, genaamd "Hippie van" een klein schattig campertje met een bed/bank, klein keukenblokje in de achterklep. Verder kregen we er een klein tafeltje en 2 stoeltjes bij en kan er een luifeltje aan de zijkant uitgeklapt worden. Meer hebben we niet nodig! Dit gaat een prachtig avontuur worden!!

Alles bij elkaar was Sydney een prachtige stad, super aardige mensen en zeer de moeite waard geweest om een keer geweest te zijn.

Singapore

ALWEER veel te vroeg voor het vliegtuig! Het wil dus nog niet echt lukken om wat later te komen. Dan maar een ontbijtje en een bak koffie. Na een vlucht met een maatschappij van ryanair kaliber, Jetstar, landden we op de luchthaven van Singapore. Deze keer volgde er een soepele reis naar ons appertementje. Hier hadden we weer airco, 27 graden voelde weer alsof het 16 graden was!

Nadat we ons gesettled hadden hebben we een wandeling door de wijk gemaakt. Hierbij liepen we over een breed trottoir met aan beide kanten eet kraampjes, waar je van alles kon kopen. Borden nasi(3,5euro), hamburgers(2euro), churros(1 euro voor 5 stuks) en gefrituurde oreo koekjes (1 euro voor 5 stuks, lekker!). Al deze kraampjes zijn schijnbaar om hygiënische redenen verzameld en bij elkaar geplaatst. Bij ons naast de deur zat ook nog een soort buurthuis wat ook bestond uit allemaal halal eetgelegenheden. Hier was het dus na zonsondergang ook een drukte van belang.

De volgende dag zijn we naar Marina Bay gegaan. Hier staat het beroemde Marina Bay Sands hotel, waarvan wij ons hebben laten vertellen dat het met een prijskaartje van 5,7 miljard Singapore Dollars (3,85 miljard euro) het duurste gebouw ter wereld is (inclusief landwinning(mooi!)). Bovenop de drie torens is een soort "schip" geplaatst. Hier vind je op de 65ste verdieping een observatiedek wat we bezocht hebben en waarvan we een mooi uitzicht over de stad hadden. Daarnaast hebben ze hier een van de beroemdste "infinity pools" ter wereld. Helaas is deze alleen toegankelijk voor hotelgasten (een nachtje kost je minimaal 400 euro per kamer, maybe next time). Na het observatiedek zijn we een kunstmatig aangelegd park ingelopen waar de zogenaamde "supertrees" staan. Dit zijn hoge kunstmatige bomen waar klimops tegen aan groeien en die 's avonds mooi verlicht zijn. Hierna zijn we nog het financial district ingelopen en het grote winkelcentrum dat bij het Marina Bay Sands hotel zit.

Op dag twee hebben we fort Siloso bezocht. Dit is een fort dat al voor de tweede wereldoorlog door de Engelsen gebruikt werd om de haven van Singapore te verdedigen. Door middel van een monorail en een strandwandeling kwamen we aan bij het fort. In chronologische volgorde liep je door de geschiedenis van het fort heen. Het lag midden in de jungle en het was goed voor te stellen dat het er vroeger niet altijd een pretje moet zijn geweest. Zelfs nu met de aanwezige ventilatoren was het er af en toe bloedheet. Nadat we het fort bezocht hadden hebben we een ligbedje uitgezocht op het strand tussen de palmbomen. Zowel dichtbij als in de verte lagen honderden (kraan)schepen voor anker, een mooi gezicht. Het water in Singapore was zo mogelijk nog warmer dan in Hong Kong(29 graden!!!): alsof je in het pierebadje in het zwembad zit. We hebben alle twee een dutje gedaan op ons bedje en wat gegeten op het strand. Hierna hebben we de monorail terug gepakt naar het centrum en zijn we weer naar het beroemde hotel gegaan. Hier wordt iedere avond een licht/water show gehouden voor het "meer" dat voor het hotel ligt. Er wordt een groot nevel doek opgespoten waarop beelden geprojecteerd worden met 3 grote "beamers" die zich op het "meer" bevinden. Hierbij worden ook nog andere licht-, en geluidseffecten gebruikt. Iets unieks om te zien en het was dan ook ontzettend druk.

De dag erna zijn we op souvenir en telefoonjacht gegaan (Bart zijn telefoon had het in Hong Kong begeven). Na een geslaagde jacht zijn we weer langs alle eet kraampjes gelopen en hebben daarna een paar biertjes gedaan bij het appartement.

Op onze laatste dag zijn we naar een eiland gegaan voor de kust van Singapore. Dit eiland lag vlakbij het vliegveld dus hier hebben we eerst onze spullen gebracht. Door middel van een metrorit, busrit en een tocht met een bumboat kwamen we aan op een eiland volgens de verhalen is blijven hangen in het jaar 1960. Dit was niet helemaal het geval want overal werden mountainbikes verkocht en stonden er biertjes in als nieuw uitziende koelingen. We hebben twee mountainbikes gehuurd en zijn naar het mountainbike pad gefietst wat 3,5km verderop startte. Op de foto zag het er niet zo spannend uit dus we kozen op onze slippertjes maar voor de moeilijkste route. Deze was na 100m onbegaanbaar door wildgroei van planten en de route hield gewoon op. Dan maar de op een na moeilijkste route. Deze was een stuk pittiger dan we verwacht hadden maar daardoor des te leuker: steile klimmen, scherpte bochten, drops en moeilijke afdalingen tussen rotspartijen en stukken oerwoud door. Onderweg ook nog langzaam genoeg gereden om een flinke kameleon te spotten. Helaas heeft de neushoorn vogel zich niet laten zien. Na een goed uur stapten we dan ook volledig doorweekt van de fiets af en konden we een duik in zee nemen (wat dus niet heel erg afkoelde). Hierna hebben we nog een biertje gedaan op het eiland waarna we dezelfde reis terug hebben gemaakt naar het vliegveld. Hier zitten we nu en we moeten nog zo'n 5 uur wachten voor ons vliegtuig vertrekt naar Sydney. Wederom lekker op tijd dus!

Veelzijdig Hong Kong

Nadat we op de laatste dag in Beijing nog The Bird's nest en The Watercube van binnen hadden bekeken zijn we vertrokken richting Hong Kong. Helaas was er in The Bird's nest een atletiekwedstrijd aan de gang dus niet alles was toegankelijk, wel leuk om de Olympische stadions een keer van binnen te hebben gezien.

De taxi naar het vliegveld van Beijing was de vorige dag besteld door onze top-host en stond netjes om 6:00 uur op de stoep te wachten. We waren nu dus ook veel te vroeg op het vliegveld, volgende keer kunnen we best wat later vertrekken!

Bij het vliegveld van Hong Kong kom je vlak over het water aanvliegen wat vet was om mee te maken. Toen we het vliegtuig uitkwamen kregen we gelijk een klap van de warmte om vervolgens weer een klap van de kou te krijgen in het tranfserbusje, de airco stond daar volop aan!

Alles ging voorspoedig totdat we een taxi moesten hebben van het treinstation naar ons verblijf. Toen we hem het adres lieten zien negeerde de taxichauffeur ons en reed door, dan maar twee kilometer lopen bij 35 graden met een reistas op je rug. Toen we bij de juiste straat waren aangekomen was het nog even moeilijk om het juiste nummer te vinden. Achteraf bleek dat onze gastheer 32 had geschreven waar hij nummer 23 bedoelde.

Het appartement ligt op de 12e verdieping en is zeer groot. Jammer alleen dat ze erg zuinig zijn met de airco dus het is hier continu bloedheet en vaak nog warmer dan buiten (temperaturen van 39 graden hebben we al gehaald). We hebben allebei ongeveer 1-2 dagen nodig gehad om echt te wennen aan het warme weer.

De volgende dag zijn we langs de Boulevard richting het centrum van Hong Kong gelopen. Tijdens deze wandeling hadden we een mooi uitzicht op de skyline van Hong Kong. Met de welbekende veerdienst, de Starferry, zijn we naar het zuidelijke eiland gegaan. Vanaf hier hebben we de Peaktram genomen. Deze tram gaat stijl omhoog met een maximum helling van 28 graden, waardoor de wolkenkrabber door een optische illusie scheef lijken te staan op de helling. Bovenaan hadden we een super mooi uitzicht over Hong Kong. Met behulp van de audioguide hebben we veel kunnen leren over de stad. Vanaf de Peak hebben we de lichtshow bekeken, welke niet echt spectaculair was, maar alle verlichting op de flats is wel weer erg interessant om te zien nadat de zon is onder gegaan. De skyline van Hong Kong is geweldig om te zien vanaf dit punt. Hong Kong telt bovendien meer wolkenkrabbers dan welke andere stad in de wereld.

Verder hebben we de bekende "sneaker street" "fish market" en "ladies market" bekeken. Al deze bezienswaardigheden liggen allemaal in het meest dichtbevolkte stukje van de wereld volgens het Guinnes book of records. De sneaker street is een straat met aan elke kant winkels die allemaal alleen maar sportschoenen verkopen. De meest exclusieve modellen zijn hier vaak als eerste beschikbaar. De fish market is een markt met alleen maar vissen. Rekken vol met kleine doorzichtige zakjes waarin kleine en grote vissen zitten. De ladies market is een winkelstraat waar nog net een klein looppaadje overgebleven is. Voor de rest heb je links en rechts allemaal kramen met de meest maffe rotzooi die je maar kan bedenken.

Toevallig werden in Hong Kong net de internationale drakenbotenraces gehouden welke op loopafstand waren van ons verblijf. Op onze weg ernaartoe hebben we een duik genomen in de zee. Het water had een zeer aangenamen temperatuur. De drakenbotenraces waren leuk om te zien en gaan nog best hard! Bij dit evenement was ook een biertent waar we uiteraard ook geweest zijn. De organisatie wilde het evenement promoten onder toeristen dus toen wij een rondje liepen kregen we bij een informatiestand allebei een informatieboekje in onze handen gedrukt met daaraan een coupon voor een gratis biertje. Toen deze op was zagen we dat er andere mensen achter deze stand zaten dus Bart ging met zijn toeristische houding opnieuw langs om twee coupons te scoren. Later is Maikel nog een keer langs geweest om weer twee coupons te scoren. Leuke mensen die Aziaten!!!

De volgende dag was het tijd om Big Budha te bezoeken. Met behulp van een 20 minuten durende kabelbaan werd je naar boven gebracht. Tijdens deze rit heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Hierbij viel ook heel erg op dat je het ene moment overal wolkenkrabbers ziet staan en als je om de heuvel bent, je alleen maar bos en mooie natuur ziet. Op onze korte wandeling naar Budha hadden we nog een ijsje gegeten wat een race was tegen de klok om deze op tijd op te krijgen voordat hij compleet was gesmolten. Nadat we een lange trap op waren gelopen stonden we naast Big Budha. Gaaf om zo'n groot beeld van dichtbij te kunnen zien! Vanaf hier hadden we ook weer een prachtig uitzicht.

De volgende dag zijn we naar een pitoresk vissersdorpje gegaan. Na een wilde busrit over de slingerweggetjes kwamen we aan bij het vissersdorpje. Heuvelopwaarts dachten we een paar keer dat we moesten duwen zo langzaam kroop de bus omhoog. Het vissersdorpje is een beetje in zijn tijd blijven hangen. De huizen zijn wat vervallen, overal ligt rotzooi en de fiets is het voornaamste vervoersmiddel. Na een tocht door een heuvelachtige begraafplaats (we hadden achteraf de afslag gemist naar het uitkijkpunt) kwamen uiteindelijk bovenop de heuvel aan om van het uitzicht te genieten. Vanaf hier zouden witte dolfijnen te zien zijn. Het enige wat we zagen was de aanbouw van een gigantische brug tussen Hong Kong en het vaste land van China (kosten ongeveer 10 miljard euro!), voor ons dus net zo mooi om te zien!

Morgen vertrekken we weer richting Singapore. Het was hier echt bizar warm maar dat zal in Singapore niet veel minder worden volgens de voorspellingen. Overdag is het in Hong Kong zo'n 34-39 graden wat aanvoelt als 42-45 graden, en 's nachts koelt het af tot 29-33 graden. In Nederland is het ook warm maar hier is het heet! Volgens het weerbericht heeft Hong Kong een Uv-index van 12 (zeer hoog) waar Nederland blijft steken rond de 7, nu jullie weer!

We hebben ons hier goed vermaakt, mooie stad en super tof dat we hier geweest zijn!

Top 10 bezienswaardigheden Beijing: Check!

Na de vele parken was het nu tijd voor de echte historische highlights waar Beijing zo om bekend staat: De Chinese muur, de verboden stad en het zomerpaleis.

Als eerst was de Chinese muur aan de beurt. Na een mislukte poging om met de trein te gaan (de eerste 3 treinen zaten al helemaal vol), hebben we de bus gepakt naar de Chinese muur bij Badaling. Dit is een van de vele locaties waar de muur bezocht kan worden. De bus was relatief snel het centrum uit en omstreeks 9 uur reden we het landschap in waarlangs we binnen waren gekomen van (steile) heuvels. We reden een hoek om en daar was een eerste glimp van de muur te zien waarbij er een "oooh" door de (overigens volledig met Chinezen gevulde) bus heen ging. Na een half uurtje waren we bij het ticket office waar we een kaartje met studenten korting (jaja) konden bemachtigen. Op de muur kon je twee kanten op: de Noord zijde en de zuid zijde. Op de zuid zijde krioelde het van de mensen dus wij kozen voor de noord zijde.

Na een klein vlak stukje kwamen de eerste trappen. Bovenaan gekomen had je een prachtig zicht van de muur die als een slang over het heuvelachtige landschap trekt en juist de hoogste pieken en diepste dalen lijkt op te zoeken. Vervolgens verdwijnt hij achter een van deze pieken om tientallen meters verderop met een scherpe bocht weer tevoorschijn te komen. Wederom een onbeschrijfelijk gezicht en moeilijk in woorden of foto's over te brengen (het begint inmiddels een cliché te worden). Na enkele honderden meters werden we door beveiligers terug gestuurd richting de ingang. Later bleek dat deze zijde werd afgezet voor hoog bezoek, we weten alleen niet wie. Dan toch maar de noordzijde....

Op de noordzijde was het door de afzetting aardig druk en was het soms file lopen. Naarmate we verder van het startpunt weg liepen werd het wandelen over de muur steeds zwaarder: de trappen werden steiler, de treden werden hoger (bijna tot kniehoogte) en op sommige stukken hoorde eigenlijk een trap te zitten maar was er alleen een hellend glad vlak met een (voor Bart) te lage leuning. Een voordeel hiervan was dat het alsmaar rustiger werd en sommige stukken liepen we dan ook nagenoeg alleen. Een ander voordeel was dat de muur hierdoor een nog eigenzinniger karakter kreeg. Door alle scherpe bochten kon je de kant van de vroegere vijand alleen maar afleiden aan de positie van de kantelen. Na een snikhete wandeling (er kwam enorm veel hitte van de stenen af) bereikten we het definitieve eindpunt met een gesloten poort. Van hier hadden we een fantastisch uitzicht over de door ons afgelegde weg en het omliggende landschap: bizar om te zien maar heerlijk om hier even bij te mogen komen. Echt een ervaring om niet snel te vergeten.

De volgende dag was het tijd voor de verboden stad. Ook hier weer met studentenkorting naar binnen kunnen gaan. Hier verbleven de keizer en keizerin met enkele ministers vroeger. Voor het gewone volk was deze stad in een stad niet toegankelijk, vandaar de naam. In de verboden stad waren vele paleizen in typisch Chinese bouwstijl te zien. Door de audioguide werden hierbij interessante verhalen verteld en het was bizar om te zien en te realiseren hoe hier vroeger geleefd werd. Naast de vele bouwwerken met ieder hun eigen functie waren er ook nog enkele prachtige binnentuinen, een schatkamer en hebben we de tweede van de in totaal drie drakenmuren over heel de wereld gezien (schijnt nogal een big deal te zijn). Uiteindelijk hebben we hier de hele dag doorgebracht. Het is daadwerkelijk een stad op zichzelf. De derde drakenmuur staat hier zo'n duizend kilometer vandaan en is dus niet te bezoeken in een korte tijd.

De volgende ochtend gingen we naar het Zomerpaleis. Hier verbleven de keizer en keizerin zoals de naam al doet vermoeden tijden de warme zomermaanden. Ook het Zomerpaleis is een soort park met een groot meer en een heuvel met hierop enkele gebouwen en een tempel. Het meer is indertijd met de hand aangelegd en met de vrijgekomen aarde is de heuvel aangelegd. Dit moet een groot karwei zijn geweest, gezien het formaat van het meer en de heuvel. Verder waren er een aantal typische hoge bruggen en hebben we hier onze eerste echte regenbui moeten verduren.

De dag er op hadden we besloten om naar de Beijing zoo te gaan, het thuisadres van de reuzenpanda. Daarnaast zouden er nog een hoop verschillende andere diersoorten verblijven. Een toegangskaartje was nog geen drie euro (inclusief toegang voor de reuzenpanda). De dierentuin was wederom een park op zichzelf en het was moeilijk te realiseren dat ook deze zich midden in de stad bevindt. Na alle dieren bekeken te hebben was het tijd voor "the main attraction": de reuzenpanda. Eentje zat er buiten bamboe te eten. De overige 3 zaten binnen...ook bamboe te eten (dit doen ze schijnbaar 14u per dag). We konden ze echter wel van heel dichtbij bekijken van achter het glas en begrijpen waarom onder andere dit dier er voor heeft gezorgd dat Beijing de Olympische Spelen van 2008 heeft verkregen. Ze hebben gewoon "iets", een bepaalde charme. 's Avonds hebben we nog een biertje gedaan met Sam, onze AirBNB host. Wederom een gezellige avond!

Dit zal onze laatste update vanuit Beijing zijn, de 30ste vliegen we naar Hongkong (mochten we op tijd zijn voor onze vlucht ;);) Daarom willen we nog een algemene indruk geven van Beijing en Chinezen:

- Chinezen van buiten Beijing willen graag met westerlingen op de foto.

- Gemotoriseerde Riskja's negeren de verkeersregels grotendeels en rijden met 40km p/u op de snelweg tegen het verkeer in.

- De politie rijdt hier standaard met zwaailicht aan.

- De deuren, doorgangen, metro's en leuningen hier zijn niet gemaakt voor mensen boven de 1.80m (fulltime bult op je hoofd want je vergeet dit iedere dag wel eens).

- 95% van de Chinezen MOETEN en ZULLEN met de roltrap gaan, ook al moeten ze hier enkele minuten voor wachten en is de trap helemaal vrij.

- Uitgebreid rochelen en spugen op straat, in winkelcentra en waar het ook maar uit komt is hier doodnormaal.

- Motoren zijn hier illegaal omdat ze te gevaarlijk zijn volgens de overheid(kom maar door zorgzame moeders).

- Communisme is nog altijd aanwezig in de vorm van internet blokkades (hoewel iedereen hier tegenwoordig omheen kan werken).

- Start hier een bedrijf op als je een master buiten China hebt gedaan en je krijgt zomaar 200.000 yen (28.500 euro) op je bankrekening gestort (waar je vervolgens geen verantwoording meer voor af hoeft te leggen).

- China is gaaf! Op naar Hongkong!

7865 km, 145 uur treinen verder: Beijing!!

De treinreis verliep voorspoedig. Net over de grens bij China vindt een onderstel wissel plaats, iets speciaals om te zien. Het spoor in Europa en Rusland heeft namelijk een breedte van ongeveer 150 cm en het spoor in China is ongeveer 140 cm breed. De trein van ongeveer 15 wagons werd losgekoppeld en elke wagon werd in een grote loods gezet. Vlak langs het spoor stonden op elk hoekpunt van de wagon een lift. Deze liften tilde de wagon omhoog en het onderstel werd weggeduwd onder de trein vandaan. Ondertussen bleven alle reizigers in de wagons. Het spoor werd iets smaller gezet en de nieuwe onderstellen werden onder de wagons geplaatst. Langzaam zakte de wagon weer en waren we gereed voor het spoor van China. In de coupe van ons was het erg gezellig samen met de twee andere Nederlanders Bert en Peter.

Rond een uur of 9 de volgende dag werden we wakker en het landschap was compleet veranderd. De droge kale gelijke vlaktes uit Mongolië waren ingeruild voor hoge bergen met een hoop groen en een rivier, een prachtig landschap. dichter bij Beijing zagen we meer provisorisch gebouwde huizen langs het spoor. Wat ons opviel is dat er overal mais verbouwd werd. Zelfs tot in de kleine plekjes vlak langs het spoor.

Aangekomen in Beijing zit de treinreis van 7865 km vanaf Moskou erop. In totaal hebben we vanaf Moskou tot Beijing 145 uur in de trein gezeten, 6 dagen, met een gemiddelde van 54 km per uur. Volgend jaar gaan we dezelfde reis doen met een brommobiel! De treinreis was een unieke ervaring die wij niet hadden willen missen waarbij we veel verschillende prachtige landschappen hebben gezien!

In Beijing stapten we uit en gingen we op weg naar de uitgang. Toen we op de roltrap naar beneden stonden hoorden we iets aan komen zoeven. Toen we omkeken zagen we dat er een grote roze koffer van een Spaanse dame onze kant naar beneden kwam glijden. Wij konden hem gelukkig opvangen maar niet zonder er een paar schaafwonden aan over te houden. Een sorry van de Spaanse dame kon er helaas niet vanaf.. Op het plein voor het station aangekomen was het ontzettend druk en waren er super veel chinezen, Welkom in China!

Ook nu hadden we weer moeilijkheden om geld te pinnen. Niet elke pinautomaat accepteerde onze bank passen. Nadat we geld hadden gepind konden we een kaartje kopen voor de metro en gingen we op weg naar ons verblijf. Ons verblijf zit op de 12 etage, is van alle gemakken voorzien en ziet er super goed uit. We hebben gelijk even wat kleren kunnen wassen.

Op ons formulier bij binnenkomst in China stond dat mensen die niet in een hotel of iets dergelijks verbleven zich moeten melden binnen 24 uur bij een politiebureau om hun verblijfplaats aan te geven. Op het station bij aankomst hadden we dit al kort geprobeerd, toen we ons punt hadden duidelijk gemaakt met handen en voeten werden we doorverwezen. We dachten; laat maar dit pakken we vanmiddag wel op, eerst even onze zware tassen dumpen. Dus zijn we 's middags naar het politiebureau gegaan dat het meest dicht bij ons appartement lag. Daar aangekomen wilde de vrouw ons helpen. Nadat we de situatie hadden uitgelegd zei ze: Hotel give you. Bart antwoordde: We are not staying in a hotel. Politievrouw: Hotel give you. Bart: We are not staying in a hotel. Nadat dit zich nog 4 keer voor had gedaan zijn me maar weggegaan voordat er vervelende dingen zouden gebeuren. Bij het volgende politiebureau snapten ze ons en werden we doorverwezen naar een ander politiebureau. Wij vermoeden dat onze locatie niet in hun district lag. Aangekomen bij het volgende politiebureau waren we net 2 minuten te laat en konden we morgen terugkomen.

Ondertussen hadden we het nummer gekregen van de eigenaar van het appartement, Sam. Hij vertelde ons dat er leuke feestjes zijn in het centrum van Beijing. We hebben een paar biertjes gedaan in een tentje in het centrum. Ondertussen had Sam voor ons een taxi geregeld naar een straat in Beijing waar veel bars zijn. Daar aangekomen hadden we een beschrijving naar een Rooftopbar. Vanaf de deze bar was het een leuke ervaring en hadden we een mooi uitzicht over Beijing.

Maar we moesten nog steeds onze verblijfplaats aangeven. De volgende dag teruggekomen op het politiebureau, waar we dus net 2 minuten te laat waren, begrepen ze ons maar hadden ze nog een kopie nodig van de eigenaar van het appartement. Dus wij weer naar huis om de kopie te halen zodat we deze konden overhandigen. Een ritje terug kost ongeveer 3 kwartier tot een uur Nadat we de juiste kopieën hadden getoond begon de agent met dingen in te voeren, de printer begon te ratelen en er kwam een of ander dun flut papiertje de printer uit rollen wat wij dus goed bij ons moeten houden bij het verlaten van China. De eigenaar van ons appartement noemde ons echte "Survivalers" omdat we alles zelf hadden geregeld. Credits voor ons dus!

Aangezien nu de hele dag was besteed aan politiebureaus, we hebben er 4 bezocht binnen 24 uur, was het tijd voor wat vermaak. Met de twee andere Nederlanders hadden we afgesproken om bij een restaurant de beroemde peking eend te gaan proeven (nr. 5 van alles restaurants in Beijing). We hadden er om 6 uur afgesproken, een woord Engels van de bediening was ver te zoeken maar we begrepen dat we nog lang moesten wachten. We zijn dus terug het centrum in gelopen voor een biertje. Na zo'n 3 uur wachten konden we aan tafel. Er werd uit een groot menu (boek van bijna 100 pagina's met plaatjes) besteld. Het eten was echt voortreffelijk! We hebben super lekker gegeten en onze vaardigheden om met stokjes te eten zijn ook weer bijgewerkt.

De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan de Lama tempel. Een gebied met allemaal verschillende kleine tempels die een aantal belangrijke figuren bevatten uit het geloof van Budha. Het schijnt dus dat alle Boedhisten 36x bidden bij elk beeld van Budha, een soort Lourdes voor Boedhisten. Het bezoek was interessant en erg mooi om te zien.

Vanaf de Lama tempel zijn we gaan lopen richting Jingshan Park. Op de route hiernaartoe kwamen we door wat oude steegjes (Hutong). Heel indrukwekkend om te zien. Om ons heen zie je smalle straatjes met oude en vervallen huizen en op de achtergrond zie je de nieuw bouw flats van rijke burgers.

Voor het Jingshan park moesten we wel 2 yen per persoon betalen, oftewel 29 cent. Het park was mooi om te zien en na het beklimmen van een berg hadden we een prachtig uitzicht over de stad.

Vervolgens zijn we doorgelopen naar het Beihai Park. Dit park is gemaakt rond een grote vijver. Hier hebben we een aantal uur rond gewandeld wat zeer de moeite waard was. In de tijd van de ming dinastie werden hier belangrijke gasten ontvangen, niet de minste plek dus.

Na onze wandelingen zijn we het centrum ingelopen. Op weg naar de "Pizza hut" werden we aangesproken door een local die ons meenam naar een lokale tent. Hier hebben we lokale gerechten gegeten die goed in de smaak vielen. Ondertussen zijn we aardig gewend aan het eten met stokjes.

Morgen gaan we een bezoekje brengen aan de het zomer paleis. Het weer is tot nu toe erg goed. Het is hier erg warm zo rond de 30 graden.

Back to Basic

Aangekomen in Ulan Bator worden we opgevangen door Bert, de eigenaar van de Gertenten waar we de komende dagen gaan overnachten. Na een bakje koffie neemt hij ons, en de twee andere eerder ontmoeten Nederlanders Bert en Peter, mee in zijn Toyota Jeep. Bert is een rasechte Amsterdammer, wat nog wel te merken is aan zijn uitspraken. Hij was in 1998 het ondernemensleven in Nederland zat en besloot om alles te verkopen en 8 maanden lang met een Toyota Jeep over de wereld te reizen. Volgens eigen zeggen is hij gestruikeld in Mongolië en is daar gebleven.

Bert rijdt met een noodgang door de stad en landwegen. Grote stenen en diepe gaten laten hem koud en rijd er vol overheen. Hij nam ons op een toeristische route mee naar het reusachtige standbeeld ter ere van Genghis Khan en de Turtle Rock.

Op weg naar de Gertent over een landweggetje met veel stenen en kuilen staken we een rivier over. Op een open vlakte aan de rand van de rivier is het terrein afgezet met een hekwerk. Binnen dit hekwerk staan een aantal Gertenten, een huisje en een klein toiletgebouwtje. De Gertent bestaat uit een paar bedden en een kacheltje. Stroom is er niet en wassen kan in de rivier 400 meter verderop die overigens ijskoud is. De WC is een hokje met een gat in de grond waar je boven kan hangen.

Nadat we het uitgebreide ontbijt hadden opgegeten hebben we de omgeving verkend. Voor een beter zicht hebben we een heuvel beklommen waarna we een prachtig zicht hadden over het landschap. In de middag hebben we wat voor de tent gehangen en gekeken hoe de Mongoolse bevolking aan het werk was. 's avonds was er weer een uitgebreide maaltijd. Toen het donker werd hebben we rond het kampvuur genoten van een paar biertjes.

's nachts koelt het hard af dus de nachten waren redelijk koud. Het terrein wordt bewaakt door honden en bij elk verdacht geluidje beginnen ze massaal te blaffen.

De volgende dag zouden we rond half 11 een rit te paard gaan maken van 3 uur, maar de paarden waren zoek dus het werd wat later. Uiteindelijk zijn er andere paarden geregeld en hebben we rond half 5 alsnog de rit gemaakt. Op een paard krijg je een mooi beeld van het prachtige Mongoolse landschap. Aangekomen bij het uitkijkpunt moesten we nog een klein stukje te voet omhoog. Bovenop de berg was het uitzicht ontzettend mooi. Het is eigenlijk niet te omschrijven of te vangen in een paar foto's. Alles wat je ziet is natuur, er zijn verder geen invloeden te zien van de mens, waar je ook kijkt.

Weer terug aangekomen bij ons verblijf werd ons een warme maaltijd voorgeschoteld: gekookte aardappelen met broccoli en een gehaktbal. We verwachten pas bij terugkomst een echte Hollandse pot te kunnen eten maar dat was dus nu al het geval.

De volgende ochtend werden we weer teruggebracht door Bert naar ons Hostel op zo'n 10 minuten lopen van de trein. Het hostel ziet er goed uit en we hebben weer kunnen genieten van een warme douche! Aan de kleur van het water te zien was dit toch wel een beetje nodig.

Morgen vertrekt de trein om 8:00 uur weer richting Beijing. De verwachting is dat we hier de volgende dag rond 12:00 uur zullen aankomen.

Irkutsk en Baykal meer

Nadat wij om half 3 's nachts in Irkutsk waren gearriveerd, werden met een busje naar ons Chalet aan het Baikal meer gebracht. Dit was een rit van 63km. De chauffeur vertelde ons dat het de volgende dag een nationale feestdag zou zijn en iedereen uit de omgeving naar het meer zou komen om aan het meer te zitten en de plaatselijke vis te eten: Humol of iets dergelijks. We hadden de laatste 5u in de trein al geslapen, dus veel slaap hadden we niet meer nodig. Na een ZEER welkome douche zaten we om kwart voor 9 aan een prima verzorgd ontbijtje (brood, pap, gebakken eitje, pannenkoekjes, jus en thee). De thee bleek, achteraf, een thee concentraat te zijn dat je zelf bij moest vullen met heet water. Hier kwam Bart achter nadat hij de halve kop in een keer achterover had gegoten: het equivalent van 6 koppen thee in één slok.

Na het ontbijt liepen we naar de tourist information om te zien wat er allemaal te doen was in Listvinyanka (het plaatsje waar we verbleven aan het Baikal meer). Bij de vraag of er English of Deutsch gesproken werd kregen een kort antwoord: Njet! Ruski!... Handig die tourist information... Gelukkig was er een bedrijfje dat o.a. mountainbikes verhuurde waar wel gebrekkig engels gesproken werd. Hier hebben we twee mountainbikes gehuurd voor de hele dag. We zijn langs de kust van het meer gefietst, naar een zonnetelescoop bovenop een heuvel gelopen, naar een viewpoint geweest en we zijn door een klein nationaal park gelopen. Het Baikal meer is onbeschrijflijk groot: 79km breed, meer dan 600km lang en op het diepste punt meer dan 1600m diep! 's Avonds hebben we de plaatselijke vis geproefd (heerlijk, een soort zoet water variant van zalm, gerookt) en de laatste zon mee gepikt aan het strand onder het genot van een biertje. Naast de wandelroutes, waarvan wij het gros in de directe omgeving wel gelopen hadden, was er in Listvinyanka niet heel veel te doen. Mooi was het er wel: veel bossen, kristalhelder water en een fantastisch uitzicht.

De volgende ochtend werden we rond 10u terug gebracht naar Irkutsk. We zaten samen met twee andere Nederlanders in het busje: Bert en Peter (vader en zoon). Zij hadden bij dezelfde organisatie geboekt en zouden dezelfde avond ook in de trein stappen naar Mongolië. In Irkutsk was er een groene lijn uitgezet waarbij je langs wat toeristische punten werd geleid. Hierbij stonden zowaar beschrijvingen in het engels. Verder kon je ook daar aan een uitloper van het Baikal meer zitten en waren er mooie parken om in te zitten.

's Avonds om 10u plaatselijke tijd vertrok de trein in de richting van Mongolië. We ontmoetten Bert en Peter in een Irish pub tegenover het station. In de trein hebben we met hen samen in een coupé gezeten. Bij onze coupé was er namelijk nogal wat gedoe. Een aantal Mongoolse handelaren hadden onze coupé vol gestopt met dozen bananen. Hierdoor konden wij onze bagage nergens meer kwijt. Dit werd uiteindelijk eenvoudig opgelost: er stonden er uiteindelijk nog maar twee bij ons in de coupé.

De volgende ochtend was het landschap compleet veranderd. Van een groen bomen landschap naar een dorre vlakte met hier en daar een grasveldje met koeien en een vervallen huisje. Om half 2 kwamen we aan in de grensplaats Naushki. Hier vindt de Russische grenscontrole plaats. Daarnaast moesten we een tijd de trein uit omdat het spoor richting Mongolië een enkel spoor is. De paspoortcontrole was langdradig en moeilijk: honden de trein in, 3x paspoort controleren (waarvan de laatste een kwartier per persoon duurde inclusief controle van de lengte) en controle van bagage. Dit alles in een coupé waar de temperatuur opliep naar de buitentemperatuur van 32 graden. Uiteindelijk was het 6 uur eer de trein weer in beweging kwam.

Na 1113 km vanaf Irkutsk (6306km vanaf Moskou) arriveerden we in Ulan Bator.